Dag 6

Dag 6 (23-7):
Deze ochtend besluit ik de pijniging van mijn stuitje te omzeilen door de sit-ups vanuit bed te doen. Dit is minder uitdagend, maar ik voel mijn buikspieren uiteindelijk voldoende en dat is wat telt. Het ontbijt begint wat eentonig te worden, maar ik besluit een flinke portie te nemen om kosten later op de dag zoveel mogelijk uit te sparen. Ik ben te moe voor een volgeboekt programma vandaag, en krijg die ochtend van mijn nog enige aanwezige Duitse kamergenoot als tip mee Brugge later op de dag te bezoeken, omdat het dan minder warm is en minder vervuild door toeristengepeupel. Gretig neem ik dit advies aan als excuus om het even wat rustiger aan te doen. Ik werk aan mijn reisdagboek, doe wat boodschappen bij de appie en kom in de woonkamer van het hostel Ruben tegen. We besluiten samen naar Brugge te gaan om eerst te lunchen en vervolgens de stad te verkennen.
We krijgen in de trein advies van een willekeurige medereizigster die ons een tentje aanraadt dat afwijkt van de heilige bijbel `lonely planet’. Het zou goed en betaalbaar moeten zijn. Bij aankomst vind ik de zogenaamde betaalbaarheid vies tegenvallen met prijzen vanaf 20 euro, maar het is uiteraard mijn eigen schuld dat ik van de heilige bijbel ben afgeweken in ruil voor het advies van een willekeurige medereizigster in een poging spontaan te zijn. Schoenmaker blijf bij je leest. Het eten zelf smaakt nog best prima en bestaat uit een garnaalkroket vooraf en een stoofschotel als hoofdgerecht. Dit alles mooi opgesierd met slablaadjes en dergelijke. Tijdens de lunch heb ik een boeiend gespek met Ruben over zijn zoektocht naar passend werk, een situatie waarin ik mezelf rond mijn 30e levensjaar ook bevond. Ook hij ervaart de onvrede en het gevoel van onrechtvaardigheid als intellectueel uiteindelijk genoegen te moeten nemen met basis werk, zoals ik rond mijn 30e, omdat de arbeidsmarkt momenteel zo nu eenmaal in elkaar zit. We lijken best wat raakvlakken te hebben. Ik licht wat overwegingen toe in mijn eigen loopbaan, maar heb uiteraard helaas geen echte antwoorden op deze complexe legpuzzel. Het bezoek daarna van de stad Brugge zelf voldoet aan de verwachtingen. Brugge is een erg mooi `klein Venetië’, alhoewel ik Venetië zelf nooit bezocht heb en nog steeds een kleine voorkeur heb voor Ghent, wellicht mede vanwege de toplocatie van mijn hostel aldaar. Als we uiteindelijk plaatsnemen op een terrasje is de Duitse kamergenote van Ruben op de fiets ook onderweg naar Brugge. Ruben heeft genoeg van Brugge gezien en laat me alleen met het Duitse meisje waarvan de naam me steeds ontschiet. Ik doe een drankje met haar en daarna nemen we door tijdsgebrek een broodje braadworst, omdat ze om 20:00 uur een stadstour gepland heeft staan. Het is een erg symphatiek, lief meisje, maar aantrekkingskracht voel ik niet. Wanneer ze me bij vertrek nog even omhelst, besluit ik haar niet mogelijk valse hoop te geven en wens haar veel plezier met haar verdere plannen, zonder verder contactgegevens uit te wisselen.
Op de terugreis kan ik Ruben verder niet meer verleiden tot een kroegbezoek met eventuele live bluesmuziek. Omdat ik zelf niet meer de energie voel alleen op pad te gaan lijkt het een rustig avondje te worden. Ik ga naar mijn kamer, waar ik het domein nu voor me alleen heb. Toch ook wel prettig, zoveel rust. Ik ga ontspannen op mijn bed liggen, geniet nog even van het uitzicht, verspreid mijn spulletjes over het hele stapelbed en voel mijn ogen zwaar worden. Het is circa 23 uur. Wat prettig, zo’n comfortabel dagje zonder al te veel verrassingen…
Op dat moment wordt de deur van mijn kamer open gegooid. Een fanfare aan ronddansende hormonen, vijf jonge meiden op oorlogspad, enteren het pand. Alle vooroordelen en stereotypes die op een groep jonge vriendinnen van toepassing is, lijken te worden bevestigd. Er wordt minstens tien minuten gediscussieerd over het truitje dat het beste staat voor deze nacht en dat twee meiden vrijwel hetzelfde truitje aanhebben, wat natuurlijk uitgesloten is in het kader van kunstzinnige afwisseling. Nadat na meerdere pogingen eerder te vertrekken uiteindelijk na twaalven de beneden wachtende taxichauffeur gerust wordt gesteld, komen ze nog een keer of twee terug voor vergeten spullen. Ik geniet met volle teugen. Ik bereid me alvast voor op een luidruchtig gewekt worden midden in de nacht, vol gelach en gezang. Om half 7 komen ze binnen, fluisterend met een minimale geluidsproductie. Ze zijn keurig opgevoed. Niet al mijn vooroordelen worden bevestigd. Met de gedachte aan hoe ik de volgende ochtend om 8 uur mijn ochtendgymnastiek ritueel aan ga pakken val ik in slaap.