Postojna

Dag 7: dwergenthuis

Eindelijk heb ik weer eens tijd voor mijn 70 push ups, 50 sit ups en 100 squats, maar ik voer ze niet uit. Ik laat ze gaan. Twee dagen eerder heb ik ze overigens nog wel uitgevoerd, in het hostel in Bled. Maar vandaag dus niet. Ik ontbijt bij het tentje waar ik die dag ervoor ook mijn twee welverdiende biertjes nuttigde. Maar echt ontbijt buiten de deur is er niet in Postojna. Ik houd het daarom bij een chocolade croissant, thee en appelsap. Ook prima. Daarna ga ik richting de hoofdattractie van Postojna: de grotten. Twee miljoen jaar oud en behorend tot de grootste ter wereld.

Bij de ticket verkoop krijg ik te horen dat ik tot 13 uur moet wachten en dat het een georganiseerde tour door de grotten betreft. Ik kan ook een combi ticket nemen met het kasteel erbij, maar daar pas ik voor, aangezien ik echt toe ben aan een wat rustiger programma vandaag. Er moet immers ook nog wel geschreven worden. De tijd tot 13 uur breng ik door met het luisteren van twee nieuwe podcasts van philosophize this! Ditmaal over de filosofie van Buddha en hoe deze zich onderscheid van andere religies, doordat je je lot hier in eigen handen neemt in plaats van het toe te vertrouwen aan een almachtige schepper.

De tour begint als een kermisattractie in een treintje dat gedurende 12 minuten door het enorme grottencomplex beweegt. Ik heb het vooral heel koud, omdat ik enkel mijn Pink Floyd t-shirtje en een regenjas aan heb. Dat blijkt hier onder de grond toch een ietwat optimistische keuze te zijn. En als ik eenmaal achter de enorme groep mensen aan beweeg in het grottencomplex merk ik niet alleen dat ik de stalactieten (dat zijn die dingen die naar beneden hangen, zoals echte tieten bij teveel vrouwen ook helaas) en stalagmieten snel allemaal veel op elkaar vind lijken, maar ook dat een verlaten pikdonkere grot die ik in mijn eentje met zaklamp van mijn mobiel betreed in Zuidoost Azië toch wel een stuk spannender vind. Maar het blijkt allemaal mee te vallen, want na een tijdje kom ik comfortabel achteraan te lopen en blijkt het grottencomplex toch wel mooier en afwisselender te zijn dan ik oorspronkelijk dacht. Ik denk aan de hobbit en die enorme draak die zich in het dwergenthuis heeft gevestigd. En goed, het blijft puur natuur, door water en steen gevormd. En dat dan gedurende twee miljoen jaar. Gelukkig hadden ze toen nog geen toeristen.

Ik twijfel daarna nog even of ik niet ook dat kasteel verderop (bereikbaar met pendelbus) wil bezoeken, maar hoef niet lang na te denken als de kaartverkopers me vertellen dat ik dan geen combi-ticket meer kan krijgen, maar meteen de volle mep moet betalen. Dan kunnen ze mijn lunchgeld ook wel vergeten. Ik ga naar de lunchlocatie die me de vorige dag is aangeraden door de receptionist. Dat blijkt een (wederom) uitstekende keuze, die bestaat uit gepaneerd varkensvlees, een bieflapje met saus, diverse groenten en heerlijke dumplings. Ik sluit af met een andere Sloveense specialiteit, een zoete appel-noten delicatesse.

Ik besluit het diner maar eens over te slaan en de dag af te sluiten in een studeer en schrijf marathon. Ik werk aan een opdracht voor een cursus die ongelukkig genoeg tot in de eerste week van de meivakantie doorloopt en vervolgens schrijf ik voor vier dagen lettervoer. Het fotomateriaal laat ik voorlopig achterwege vanwege allerlei upload problemen op de website, waar ik geen kostbare vakantie geniettijd aan wil verspillen. Het is al weer twee uur in de nacht als ik mijn schrijven staak, wat altijd toch weer langer duurt dan ik me van tevoren voorneem. Gelukkig is dit het gevolg van hoeveel plezier ik er tijdens het proces zelf toch altijd weer aan beleef. Ik zou zeggen, tot schrijfs.