Chiang Mai

Dag 6: bij gebrek aan Grabber

Die ochtend begin ik met een rondje hardlopen door Sukothai historical park, zoals gezegd. Daar is niets mee. Voor 2 euro kom ik naar binnen en loop ik een kilometer of 10 voorbij alle archeologische overblijfselen van het gouden tijdperk in Thailand. Daarna volgt de rest van het ochtendritueel: stretching, 70 push ups, 50 sits ups, 50 squats. Terug in het hostel ga ik douchen, pak ik het hele zaakje in en ga richting de receptie. Nog even een grabbike boeken richting het busstation van Sukothai en van daaruit weer een zes uur durende busrit richting Chiang Mai…

Geen grab beschikbaar zegt de app … Licht verontrust kijk ik op mijn horloge. Nog een minuut of 35 voor de bus vertrekt. Ik loop naar de receptie en vraag daar om een taxi. Dat kan zegt de receptioniste, na een telefoontje, maar dan is de taxi er over 20 minuten en vervolgens is het een rit van circa 20 minuten richting het busstation. Change of plans… Ik vraag de vrouw toch maar de taxi te boeken, maar loop ondertussen met mijn hele bagage de straat op, weg van het boutique huis, op zoek naar een taxi, het woord in het rond roepend. Via een man langs de weg kom ik erachter dat bij het historical park tuktuks te vinden zouden moeten zijn. In sneltreinvaart loop ik daar heen en na een paar keer `taxi’ roepend beland ik uiteindelijk zo’n 25 minuten voor de bus vertrekt in een tuktuk. Dan maar zo, bij gebrek aan Grabber. Ik krijg het boutique huis telefonisch niet meer te pakken, dus stuur maar een berichtje naar booking.com. Eind goed, al goed.

De bus vertrekt uiteindelijk met een tikkie vertraging en een ontbijt en lunch zijn beide niet inclusief. Tussendoor zijn er ook geen noemenswaardige stops, dus ik moet het voorlopig zonder eten stellen. De busreis breng ik, zoals gebruikelijk, gedeeltelijk slapend, gedeeltelijk muziek luisterend (E: The Eagles) door. In Chiang Mai aangekomen is een grabbike vinden geen uitdaging, alhoewel het niet comfortabel hoeft te heten, met frontback en backpack achter op een motor.

Bij het Stamps backpackers hostel aangekomen slaap ik in een dorm, maar wel eentje waar iedereen zijn eigen hokkie heeft. Best relaxed. Na een douche besluit ik eerst mijn plannen voor de volgende dag af te handelen en ook meteen maar de reis van Chiang Mai richting de volgende bestemming. Die avond moet ik zeker nog gaan schrijven, maar eerst maar eens wat eten. Dat kan aan de overkant van de straat laat de receptioniste weten. Bij een aantal authentieke, goedkope Thaise tentjes.

Ik eet heerlijk en veel te veel om het ontbreken van een ontbijt en lunch te compenseren, zie ook de vier foto’s die ik nodig heb dit alles vast te leggen. Ei met worstjes en varkensvlees, een sappig broodje met een lokaal worstje, een Thaise soep met kip, een krokante kip curry met noedels, oh ja, en stickie rijst met ananas achteraf. Ja, te veel dus, en ik moet er bij terugkomst in het hostel ook ff een uurtje of wat op mijn bed van bijkomen.

Na een uurtje weet ik het toch nog op te brengen aan het schrijven te slaan, ook in het besef dat ik er na mijn dagtrip morgen ook niet meer aan toe ga komen. Eenmaal schrijvende, aan plezier geen gebrek en ik rond natuurlijk af wat op de planning staat, alhoewel ik het hierdoor uiteindelijk wel weer met zes en een half uurtjes slaap moet doen voor ik mijn bed uit moet voor het ochtendprogramma. Als dat maar goed gaat …. 

Dag 7: jungle trekking in Chiang Mai

Het gaat goed. Ja, sorry, ik kan er niet altijd een sappig verhaal van maken. Soms is het gewoon even wat het is, het is en blijft in principe een non-fictie verhaal tot de schrijver anders doet besluiten. Hmm, misschien goed idee voor later, overgaan op fictieve elementen.

Ik ben op tijd en met zonnebrand en muggenspray bewapend wacht ik op de bank bij de receptie. Er staat een jungle hike op het programma. Ik zit samen met vier piepjonge mensen bij de receptie, en later sluiten in de minivan nog twee piepjongere mensen aan. Het lijstje gaat rond en iedereen moet zijn naam en leeftijd opschrijven. Dan wordt meteen veel duidelijk, want er zitten ook twee zeventienjarigen bij en het oudste meisje na mij is 23. Moet kunnen. Dat is op het begin een tikkeltje awkward voor iedereen, maar ik weet goed het ijs te breken door, nadat de reisgids alleen mij aankijkt wanneer hij de groep aanspreekt, aan te geven aan de rest dat de reisgids waarschijnlijk denkt dat de rest allemaal mijn kinderen zijn. Er komen op deze manier toch wel wat aardige, beschaafde gesprekken op gang, met name met de twee Britse meiden van begin 20, waarvan er een op een basisschool les blijkt te geven. Misschien begin ik het nu echt te leren, welke verwachtingen ik moet hebben bij de doelgroep waarmee ik te maken heb op mijn reisavonturen en waar de grens ligt die je niet moet proberen te passeren: d.w.z. de grens van kroegentochten, pub crawls, samen uitgaan, etcetera. Zo tijdens zo’n dagtrip kan het prima.

De reisgids, Tommy, is een echte praatjesmakers. Met standaard Thaise grapjes, die, zo blijkt later, ook in andere plaatsen gemaakt worden, zoals Oh My Buddha in plaats van Oh My God, vermaakt hij zijn publiek. Na een korte stop om wat ontbijt te scoren, waar ik bijna in mijn gesprek vergeet links en rechts (en nog een keer te kijken, en in Thailans eerst rechts, dan links, misschien ging het daar mis) te kijken voor ik oversteek, red een zeventienjarige Zwitser mijn sterfelijke bestaan als ik op een haar na door een auto op volle snelheid wordt geschept. Living on the edge. Dan begint daarna toch echt de hike. We starten op een kinderboerderij met veel jonge varkens, katten, honden en misschien vergeet ik nog wel iets te doen. Erg aandoenlijk allemaal voor ons toeristen. Daarna begint een mooie, maar zeker niet uitdagende hike langs allerlei thee en andere plantages tot we bij een luchgelegendheid uitkomen met zwembad, zo midden in deze Chiang Mai jungle. Na een plons in het zwembad smaakt de lunch prima, rijst met omelet en diverse soorten fruit. Daarna hiken we verder richting de waterval, waar opnieuw wat tijd is voor een frisse duik en wat kiekjes. Voorbij nog meer plantages en mooie vergezichten wandelend komt de jungle trekking uiteindelijk rond de klok van 17:25 uur tot een einde, zodat ik nog net op tijd ben voor de wasservice die om half zes sluit. Omdat de vrouw aldaar zegt dat ze nu echt wil gaan sluiten, besluit ik me maar tot op mijn boxer te strippen en mijn was aan te bieden. Betalen kan morgen bij het ophalen van de was. In boxershort en op flipflaps kom ik weer aan bij het hostel, dat gelukkig om de hoek ligt van de wasservice.

De maaltijd nuttig ik ditmaal in het barretje naast die van gisteren, simpelweg omdat daar wel plaats was en in het barretje van gisteren niet. Spijtig genoeg kom ik naast twee Nederlands jonge meiden terecht die uitgebreid over hun sexleven aan het discussiëren (en jokkebrokken) zijn. Ja, toen hij mijn kutje aan het likken was…. soms snel om zich heen kijkend of er toevallig geen Nederlanders in de buurt zijn. In mijn beste Engels sta ik de serveerster te woord. Ik eet een rijstgerecht met kip en ook nog een currygerecht met varkensvlees. Tja, je kunt wat hebben als je hiked en hardloopt dezer vakantiedagen. Oh ja, en een bananensmoothie. Dat het lekker is behoeft bijna geen toelichting, want dat is het hier tot nu toe echt allemaal. Met liefde bereid.

De avond besluit ik naar de nachtbazaar van Shiang Mai te gaan om mijn avontuur in deze stad af te sluiten. Ik doe onderweg nog wat tempels aan, waarvan ik foto’s van buitenaf inmiddels wel vindt volstaan. Tempels heb ik reeds veel gezien en gaan ook nog veel op mijn verdere pad komen. Bij de foodmarket van de nachtbazaar aangekomen, na nog wat souvenirs te hebben ingeslagen, is het eten zo watertandend goed en lekker op het eerste gezicht dat ik als fanatieke hardloper wederom eieren voor mijn geld kies en dan ook nog maar wat prijswinnende honey pork scoor.

Als ik late avond Shiang Mai aandoe bij vertrek van de nachtbazaar kom ik langs een tentje waar het ontzettend druk is met locals. Na een onnodig ingewikkeld briefjes met bestellingen plaatsen systeem kom ik na een half uur aan de beurt voor mijn roti pannenkoek met nutella en banaan. Ik moet daarvoor ook nog even langs de seven eleven en een kinderbueno kopen om aan kleingeld te komen. De pannenkoek is daar terplekke door twee oude dames in elkaar gekookt, vanaf het deeg af aan toe. En ja, dat smaakt uiteraard goed. De kinderbueno vreet ik daarna ook nog maar even op. Ik eindig de dag bij de stadmuren, waarna ik merk dat er ook een ommuring bestaat van de hoeveelheid energie die ik op een dag beschikbaar heb. Dat constaterende blaas ik mijn kaarsjes voor deze dag uit.

Video's:

https://youtu.be/fl7__X4vPIY

https://youtube.com/shorts/BYFYsD1XG3Q

https://youtu.be/Xoj2tssdvmA