Sukhothai

Dag 4: van Bangkok richting Sukhothai

Ik word deze keer net wat later wakker, maar het is toch nog voor zevenen. Vooral de heenweg op de fiets richting het hardlooppark valt deze keer tegen, omdat Google Maps me weer van de wijs brengt. Maar uiteraard komt ook dit weer op zijn pootjes terecht en ik weet nu ook direct waar ik mijn fiets kan parkeren. Deze keer een intervaltraining die erg zwaar is vanwege de 31 graden van vandaag, maar het moge een wonder heten dat ik hem tot een succesvol einde breng, geen darmklachten ontwikkel en zelfs niet mijn huid verbrand door de zon die vandaag toch af en toe gevaarlijk door het wolkendek heen prikt. Muziek. C. Calexico. Daarna de ochtendgymnastiek, rekken, strekken, 70 pu, 50 su, 70 squats. En klaar voor de terugweg op de fiets.

Het is alweer redelijk laat als ik terug ben bij het hostel en ik had mezelf echt voorgenomen twee ontbijtjes te scoren voordat de bus zou pakken om 12 uur in de middag. Goed, eerst dus maar eens die twee ontbijtjes. Ik moet uiteindelijk nog wat haasten, maar pak rond 11:15 uur een grabbike richting het station en zit ruim op tijd in de bus richting de volgende bestemming. Het historische park van Sukhothai, een van de highlights van Thailand volgens mijn reisgids.

De busreis is lang en saai, en ik breng hem gedeeltelijk luisterend (C. Coldplay), gedeeltelijk lezend, maar gedeeltelijk ook gewoon slapend door, omdat het iets met bussen en in slaap vallen. Maar dat hardlopen zal ook wel meegespeeld hebben.

Op het busstation van Sukothai weet ik bij een tweede poging succesvol een grabbike te scoren met ditmaal een dame achter het stuur, waarbij ik mijn frontback in de thuisbezorgd tas achterop moet plaatsen, anders pas ik niet met al mijn bagage. Aangekomen bij het guesthouse, ook wel bekend als boutique huis, waar Sukothai ook een naam om heeft, maak ik een fotootje van het Oma Maes meubilair. De receptionist spreekt geen woord Engels, dus mijn plan om alvast een en ander voor de volgende dag te boeken valt in duigen. Dat moet ik dus maar morgenvroeg uitzoeken, als volgens zeggen van de receptionist de Engels sprekende ontbijtdame dienst heeft.

Ik sluit derhalve de avond af met een maaltijd en tref een lekkere aan bij een Thai even in het straatje verderop. Het eten smaakt verrukkelijk, varkensvlees met rijst en een kip noedels gerecht met liefde bereid, maar helaas is het kwart voor tien en was de sluitingstijd negen uur. Terwijl ik eigenlijk nog wel een derde gerecht lust, beloof ik daarvoor een volgende dag terug te komen en zoek ik, na nog op een bankje door kwijlende honden vergezeld een paar kipstukjes in sla van een eetstalletje naar binnen te werken (oh ja, en daarna een cornetto bij de seven-eleven), de lakens op in het superior deluxe tweepersoonsbed in het Old Boutique Guest House wat ik voor een tientje wist te bemachtigen.

Dag 5: fietstocht door Sukothai

Omdat vandaag geen hardlopen op het programma staat maak ik van de gelegenheid gebruik om tot een uur of 8 uit te slapen. Niet heel veel langer, want het Sukothai historical park zou volgens mijn reisbijbel toch echt de waard moeten zijn. Het ontbijt in het boutique huis stelt niet veel voor, maar vult net voldoende de maag. Toast met jam, chocolate milk, een soort churro en nog meer aardbeienjam.

Om de hoek kan ik voor een prikkie een fiets huren tot 17 uur en voor nog een prikkie krijg ik een toegangskaartje tot het historische park. Het Sukhothai historische park is gebouwd op de archeologische resten van het gouden tijdperk in Thailand, in de twaalfde en dertiende eeuw. Het is daardoor, uiteraard, een tempelparadijs in een groot park. En dat zie je. Het verbaasd me eerlijk gezegd dat Sukhothai minder populair is bij backpackers dan een aantal andere Thaise bestemmingen. De diverse tempels op de achtergrond van een groot en mooi park doet droomachtig aan. Na wat oorspronkelijk gedoe met het slotje van mijn fiets weet ik al vrij snel op mijn oma fiets met mandje een modus te vinden waarin ik opga in het dromerige van het park. Ik zing, al fietsende, mee met mijn muziek. D. Bob Dylan. But I was so much older then, I’m younger then that now…

Na het centrale gedeelte van het park, richting ik me op de buitengebieden, waar ook nog diverse tempels in west, oost en noord te vinden zijn. Het lijkt haast te mooi om waar te zijn, dit. Dat is het ook. De batterij van mijn smartwatch is bijna op. En het is uiterst belangrijk ook deze fietsactiviteit te registreren. Dan dus maar het avontuur onderbreken en richting het hostel om mijn smartwatch op te laden, voordat hij helemaal uitvalt en mijn fietsactiviteit niet registreert is. In het hostel kom ik erachter dat mijn huid verbrand is. Kut. Hoe kan dat nou, gisteren was het minder bewolkt en toen gebeurde het niet na meer dan een half uur hardlopen in de zon. Maar ja, het is nu ook later, bedenk ik me dan. Ik smeer me in, maar het leed is al geschied. De rest van de dag wordt de huid steeds roder en vreet de verbrande huid veel van mijn energie weg, om over het esthetische aspect nog maar te zwijgen, nu ik verwacht de komende dagen al die bloedmooie, jonge vrouwen in hostels aan te treffen met hun normaliter oprechte nieuwsgierigheid jegens mij.

Ondertussen dat mijn smartwatch oplaadt bel ik me een nummer op een website die het heeft over een zonsondergang tour in het historische park van Sukhothai. Mooi plan. Een mooi park bij zonsondergang lijkt me wel wat. Er is echter al een privé tour geboekt en ik kan derhalve niet meer aansluiten. Ze geven wel aan dat ik zelf kan gaan, maar dan heb ik een fiets nodig na 17 uur. Die hebben zij wel voor een appel en een ei. Ik word bij het hotel opgehaald om naar het hoofdkantoor van fietsenbedrijf Sukhothai park begeleid te worden, waar een Vlaamse eigenaar me een sportief model mountainbike meegeeft die ik voor 20 uur alleen nog maar daar voor de deur hoef te zetten.

Lunch. Bij diezelfde toko als de dag ervoor. Ditmaal goddelijke noedels soep met varkensvlees, nog meer varkensvlees met saus en nog allerlei gebakken garnalen. Zie foto’s zou ik zeggen. En een flesje rode fanta, helaas niet suikervrij.

Ik vervolg vervolgens met mijn ingesmeerde huid mijn weg onder de bloedhete zon, in het klamme weer, door het westen, oosten en noorden van het park. Op weg naar de grote Boeddha tempel ontmoet ik de Franse Ayana (met Zuid-Amerikaanse naam naar eigen zeggen), die de weg niet goed kan vinden. Gentleman als ik ben stel ik haar uiteraard voor dat we samen meer weten dan zei alleen en dat we samen uit kunnen proberen te vinden waar de noord tempels zijn. Ik moet nog even op haar wachten bij weer een andere grote Boeddha en spreek ondertussen kort met een Nederlands gezin met tieners, waarvan opa in Thailand blijkt te leven, omdat hij daar, lang geleden al, beter kon aarden. Dan komt Ayana weer terug en fietsen we samen verder door het tempelparadijs door groen omringd. Trappetje op, trappetje af, fietsje op, fietsje af. Ayana is voor haar rechten studie in Australië en heeft net een paar weken Vietnam achter de rug. Het gesprek is aardig, maar onze wegen scheiden al snel als blijkt dat we de volgende dag een andere bus hebben. En uiteraard is Ayana niet veel ouder dan 20. Ze belooft me nog wel een email te sturen met Vietnam tips, die ik tot op heden nog niet ontvangen heb.

De douche is heerlijk. Het zand wordt weggespoeld, maar de rode huid helaas niet, het eigenlijk alleen maar erger geworden. En vooral de daarmee gepaard gaande vermoeidheid is beperkend. Ik val tot circa 17 uur in slaap. Daarna weer richting het historical park, waar ik van zonsondergang weinig te zien krijg. Het is deze dag (die ik uitgerekend verbrand) te bewolkt. Maar zo rond de schemering foto’s maken van het historical park levert toch weer wat aardige kiekjes op al zeg ik het zelf. 

Om half acht vind ik het mooi geweest en rest me enkel nog de fiets terug brengen en een hapje eten. De fiets terugbrengen valt tegen want ik kan het punt waar ik hem gehaald heb, verstopt op donkere zandwegen, niet meer terugvinden. Nadat een aantal waakhonden agressief naar me begint te blaffen, vind ik het mooi geweest. Ik bel naar het relevante telefoonnummer, er wordt opgenomen en ze zijn bereid de fiets bij het boutique huis op te halen.

De rest voorloopt voorspoedig. De dag eindigt met een maaltijd bij wederom dezelfde toko, varkensvlees met noedels en bier (nee, wel weer een ander gerecht), een vermoeide Jeroen, en een superior tweepersoonsbed en aftersun die de pijn een beetje moeten verlichten, want de volgende dag vroeg hardlopen in het prachtige park is natuurlijk een mogelijkheid die ik niet aan me voorbij wil laten gaan. Goedenacht. 

Video’s:

https://youtu.be/jlkgYYJtG1E

https://youtu.be/isqPMZWL3gQ

https://youtu.be/Yros9kk214M