Milaan en Utrecht

Dag 13: afsluiten in stijl

Om drie uur gaat de wekker. Homme homme homme homme hommeke. Nog even een keer omdraaien? Nee! Flop flop. Pijn hoort bij het leven. En zo voer je wat handelingen uit, ga je nog ff je tanden je poetsen, en voor je het weet is het half vier en moet je nog een tikkie doordoen. Op weg naar de bus die om vier uur richting de luchthaven vertrekt, neem ik nog wat laatste foto’s van het Skanderbegplein in de nacht, met de verlichte gebouwtjes. De bus en vervolgens vlucht richting Milaan vertrekken ruim op tijd, alhoewel ik nog een boete moet betalen op de luchthaven vanwege niet online inchecken. Commercieel trucje. En de bagage gaat ook niet direct richting Amsterdam.  

Op vluchthaven Milaan Bergamo aangekomen dus eerst de bagage voor vijf euro stallen. Dat valt alles mee. En dan de bus richting Milaan. Eenmaal in Milaan aangekomen bedenk ik me dat ik deze bus ook nog terug moet nemen en mijn bagage nog moet inchecken. Een stadstour Milaan lijkt daarom wat al te optimistisch. Wel maak ik van de gelegenheid gebruik om nog van de Italiaanse cuisine te genieten en nuttig een vier kazen pizza. Dat zijn stevig wat calorietjes, maar afsluiten in stijl hoort erbij, zo redeneer ik.

De vlucht richting Amsterdam denk ik terug aan de mooie momenten die me ook deze 13 dagen weer gebracht hebben: de goede maaltijden bij het verstopte, ingetogen restaurantje in Tirana, het verassende en leuke the wanderers hostel in Shkodër, de beeldschone en onvergetelijke natuur en hikes in Valbonë en Theth, de machtige vergezichten op de top in Berati, de tot de verbeelding sprekende uitzichten op de Drino in Gjirokastër en het tot rust komen in het kraakhelder blauwe, doorzichtige water van de zee in Ksamil. Oh ja, en die goede vier kazen pizza op zijn Italiaans in Milaan. In mijn hoofd creëer ik een rangorde in de steden die ik bezocht heb in Albanië, beginnend bij de absolute hoogtepunten:

Valbonë

Theth

Berati

Gjirokastër

Shkodër

Tirana

Ksamil

Milaan

Utrecht

Amsterdam

Aangekomen in Amsterdam moet ik, mijn hoofd nog vol herinneringen aan mooie tijden, snel schakelen omdat er die avond om 20 uur alweer een sport challenge op het programma staat. Doorgaan!       

Einde.